Bir Sayfa Seçin
kopru

Hayatta bizi ayakta tutan inançlarımız mı, yoksa bizmi sadece ayakta kalabilmek için birşeylere inanıyoruz farkında olmadan; bunun kendi yapımda nasıl olduğuna aslında tam olarak karar veremedim. Çünkü birşeye ihtiyacın olduğu için inanmanın, gerçekten inanmak olduğunu kabullenmiyor beynim. O yüzden elimden geldiğince ihtiyacım olmayan ve soyut şeylere inandırmaya çalışıyorum kendimi. Ya da inandığım ve somut olan şeylerden faydalanmıyorum, onlara karşı bir menfaat beslemiyorum. Sadece inanıyorum. Yapabildiğimin en iyisini. Ama genelde somut bir varlık olan insanlar bu inancı kaldıramıyorlar kimi zaman. Neyse insana girmek istemiyorum ama konu kaçıyor. Nede olsa sağım solum insan, ve şu anda bir insanın içindeyim. Ama sorun değil birgün çıkacağım nede olsa. 🙂 Zaafları olan bu yaratıktan uzaklaşacağım. Sonra ona Naniiiik 🙂 😛 Yapacağım. Ama sonra bana kim nanik yapar bilmiyorum daha doğrusu 🙂 Bazen insanları acımasızca aynı kefeye koyasım geliyor; ama bazende bunu yapmanın, bulutsuz gecelerde parıldayan yıldız misali insanlara, haksızlık olacağını düşünüyorum. Evet kutup yıldızı oralarda biryerlerde biz görmesekte. Doğru yol kuzey ve farkında olmadan biz ona doğru ilerliyoruz, sorgulamanın kimi zaman gereksiz olduğu bir yolda. Sorgulamak her ne kadar bir gereklilik olsada, o bile yenik düşüyor zamana zamanla, arada sırada. Bazen bilinmeyeni bilmek istemiyor can, sadece yaşamak ve nefes almak istediği. Bazense susmak ve dinlemek. Bazense inanmak, gerçekten inandığına. Soyutun içinde kaybolmak ve köprüleri atmak ucu somutun iğrençliğinde kalan…

Blacklight
Latest posts by Blacklight (see all)