Afedersiniz. Şimdi Tam Olarak Ne Tarafta Acaba? Geçmişte mi Kaldı Yoksa Gelecekte mi?

Ben Kaybettim. Sen kaybettin. O kaybetti. Biz kaybettik.

Peki kim kazandı? Kim!?

Sorması anlamsız büyük soru.

Gider her gün hayatımızdan bir güzelliğin daha nesnelliği.

Kazanan olmaz genelde, kaybetmişlikle yaşatmalı.

Anlamları. Ya anlamları?

Sonsuz kılmalı… Onları Sonsuz kılmalı…

Ey dost üzülüşünün anlamı nedir? Güzel yüzün kaybettiğinin somutluğuna solmasın. Yaşayan soyutluğuna gülsün. Gülümseyişler beslesin anlamları, gülümseyişin doldursun bedenin yokluğunu.

Onunla en mutlu olduğun anı düşün. En kutsal en tanrısal anı. Sonra yüzünde bir gülümseme oluşturmaya çalış biriktirdiklerinle. Eğer bedeninde onun titremesini hissedersen titrediğin kadar yaşarsın varoluşunu.

Ama hep içmek istediğin su gibidir duyguların, dineceğine coşar. Özlemin çağlayanlar oluşturur titreyen bedeninde ve zihninde ne coğrafyaları aşar… Zihnin,hep açtır suya, oysa, sular içinden taşar.

Bunlar gerçek. Gerçek. Ve sen gerçekle karşılaştın. Belki ilk karşılaşman gerçek yüzüne pis pis gülecektir aldırmamalı. Bazen doğurur bazen öldürür dünya haketmeden insanları.

Eğer ruh denen birşey varsa, senin ona hayatında verdiğin değerle huzur bulmuştur. Etrafına ışıklar saçarak gökyüzünde süzülüyordur eminim. Birlikte benim ve senin tüm ölülerin…

Herkes bundan kaçmak ister. Namıdeğer ölümden. Halbuki ölüm her an hatırlanmalı, alır gerçeğin içine üstüne giden insanları.

Haydi! Dinlendir vücudunu sarıl yastığına. Sımsıkı. Kaybettiğine sarılırcasına. İnan önce yaşayacağına aynı şeyleri. Hissedebileceğine inan zihnini, herşeyin zihinde bittiğini. Sonra zihninde hisset güzelliği, çek çaresizliğin içinde algılayış kalemini yaşlı gözlerine. Kaybetmenin anlamı bir. Kaybeden hep kaybetti.

Biraz dinlenmen lazım. Uzun bir gün olmuş olmalı. Kabul etmek için bu olguyu, daha çok uzun günler kuşatmışlar sorgular haince önünü.

Hiçbiri onun gibi olmayacak. Hiçbiri onunla kıyaslanmayacak. Her büyüğün yeri ayrı olacak,anlamı ayrı.

Öyle. Bazı insanlar zor ölür zihinlerde, bazıları hiç. Bazılarınınsa öldüğü bile anlaşılmaz. Onlar için ne acı…

Artık kendini geleceğe taşımış nesneler için hüzünlenmiyorum. Onların geçmişinden çıkmış büyük ama kavranamamış anlamlar için hüzünleniyorum sadece ve ölmeden ölmüşler.

Artık içindesin sonsuzluğun.

Yapma, ilk günden fazla bu yorgunluğun.

Anlamsızdır o sonsuzluk, sen isteyince, gerçek olan soyut var edişi.

Yaşarsın varolmayıpta var kılınmış tuzağın ta kendisini…

…SaYGıLaR…

About
Latest Posts

Blacklight

Yaşam : Nefes, Sıhhat, Kaos, Doğa, Ekoloji, Permakültür, Örüntü, Strateji, Felsefe, Karanlık, Kurgu, Sanat, Yönetim, Bilim, Teknoloji, Gelişim, Algı, Empati, Değişim, Beklenti, Zafer ve Yenilgi.

Tüm Yazıları >>>