Christ of the Abyss…
Kendini boşluğa bıraktığında, kaybettiğin bütün hisler korkuyla dirilir. Hislerle birlikte sen, senle birlikte dünyan yeniden uyanır. Kurtulmaya çabalarsın. Atlamamış olmayı arzular, ama yine de öncesinde arzulamış olduğun gibi çakılırsın yere. Fakat bu öldürmez seni, şaşırırsın. Yüzünü topraktan çekerken yamulmuş suratın ve kırılmış kemiklerin birer birer toplanır acı içerisinde. Önünde daha derin uçurumlar görür ve onlara heveslenirsin. Aldığın haz, çektiğin acıyla şehvet dolu bir dansa girişir. Ve tekrar yeni bir uyanış, aynı zamanda yeni bir arkanda bırakış seni bekler. Tekrar atlarsın yaşadığın şeyin seni daha öteye, aynı zamanda daha da dibe taşıyacağını bilerek vazgeçemediğin uçuruma. Her uçurum seni daha yüce kılar, parçalanmış ve yeniden yaratılmış bedeninin artık bir önemi yoktur. Her lanetlenmişlik bir kutsanmışlığa dönüşür. Kendi evreninin, kendi boşluğunun azizi olursun ve özgürleşirsin…
Tüm Yazıları >>>
- Babam, Şefim, Erim… - Mar 14, 2023 @ 1:03
- Bir Dün, İki Ölüm, Üç Bugün - Eki 22, 2022 @ 2:29
- Korkuluk - Haz 28, 2022 @ 3:00
