Ne zaman biz olduk seninle söylesene, ne zaman? Ne zaman dönmeye başladı aklımdaki devran? Ne zaman anlattım sana, ne zaman dinledin beni? Ne zaman sustuk? Ne zaman? Ne zaman yaklaştım o ışık patlamasına? Paralel evrenlerimizin boyut kapısına? Gözlerini ilk ne zaman...
O gün restorana giderken yolda karşılaşmışlardı. Birbirine kaynaşmıştı kanları hızlıca. Soğuktan kızarmış tatlı dudakları, sarı saçları, tatlı güler yüzü, bir de çiçek renklerinde elbisesi vardı üzerinde kadının. Güzel ve sevimliydi. Oğlanın üstü başı eski püskü de...
Blacklight on Kendini Kaybet-me Sosyal medya mecralarının bizi çektiği karanlık dipsiz kuyuların hayatın sıradan bir parçası haline gelerek... (Nis 24, 2021 @ 11:00 at 11:00)
Manyak mısınız beyler on Kendini Kaybet-me Olum nasıl bir tarikatsınız lan siz. Termodinamik çalışıyordum nereye geldim. (Nis 23, 2021 @ 0:53 at 00:53)
Blacklight on Kendini Kaybet-me İç dökülür, için döküldüğü bir yer ve aktığı bir kanal vardır, o yer ne kadar güçlü olursa olsun, zamanla oyulur,... (Eki 21, 2020 @ 12:49 at 12:49)
Gamze on Kendini Kaybet-me Merhametli, şefkatli öz sorgulamalar yapmaya çalıştığım bu gece de ne güzel karşıma çıktı bu iç dökümü ... gerçek... (Eki 21, 2020 @ 0:21 at 00:21)
Blacklight on Kendini Kaybet-me Sağ olunuz Onur, hepimizin canına sağlık. Gönlümüzden geçen sözü gediğine yavaşça bırakıyoruz ki ihtiyacı olanlar oradan... (Haz 15, 2020 @ 13:19 at 13:19)
onurku on Kendini Kaybet-me Ah siyah perdecim nasıl güzel yazılar nasıl lafı gediğe koymak bu, kaleminize, klavyenize sağlık (Haz 15, 2020 @ 9:00 at 09:00)
Blacklight on Yaşayan Şiir Sorularımız zamanın içinde yaşasın ve zamanın içinde ölsün. Ancak bu şekilde tekrar yaşayabilirler ve çözüme... (Nis 29, 2019 @ 2:15 at 02:15)
