Ben, Sen, Biz ve Onlar…

  Yaktığı kutsal tütün-ümsülerin ve içtiği alkol-ümsülerin o karanlıkta bir anlamı kalmamıştı, Aradığı şeyin ne olduğunu bilmiyordu. Parlak birşeyler belki, gözünü alacak, Gözünü kamaştıracak oyuncaklar, Sınırsız kudretini dillendirecek köleler. Kocaman bir...

  Kendini boşluğa bıraktığında, kaybettiğin bütün hisler korkuyla dirilir. Hislerle birlikte sen, senle birlikte dünyan yeniden uyanır. Kurtulmaya çabalarsın. Atlamamış olmayı arzular, ama yine de öncesinde arzulamış olduğun gibi çakılırsın yere. Fakat bu...

  Yeşil çimenlerin esintisi ve taze yağmur üzerimize bir gün ebediyen kavuşacağımız toprağın kokusunu serpiştirdiğinde, keçi sütü sağılıyor horozların gürleyişleriyle seslerin birbirine karıştığı sabahta ve güneş tepeye varırken kırmızı yanaklı ufaklıklar...

O güçlü bir nehirdi dün, bugün cılız bir dere, Koca bir dağ idi emsalsiz, şimdi ise işte şu minik tepe, Her şey eriyor günden güne, Yer ve boyut değiştiriyor her saniye, Durdurmayı istersen yine de bir dene? Çabalamak durmaktan kötü müdür sence? Akan suyun önünü...

Dünün ve bugünün insanları,acaba aralarında yaşayabilecekleri duyguların üst limitlerinin uçurumları kaç fersah farklı. Dün tadılmış ve bugün tadılamayacak kaç hissediş var onlar için. Kaç yeni karamsarlık puanı eklendi günün insanına ve kaç insanı olguyu yitirdi...

İnsana koşmak,insandan koşmak,insana kaçmak, insandan kaçmak, insandan çıkmak, insana varmak, insandan kopmak, insana katılmak. Her bir eylem beraberinde isabet etmesi muhtemel bir hançer darbesinin tehlikesini taşır. Her gün bileylediğim hançer. Konuşur bazen aklımı...

Ben Kaybettim. Sen kaybettin. O kaybetti. Biz kaybettik. Peki kim kazandı? Kim!? Sorması anlamsız büyük soru. Gider her gün hayatımızdan bir güzelliğin daha nesnelliği. Kazanan olmaz genelde, kaybetmişlikle yaşatmalı. Anlamları. Ya anlamları? Sonsuz kılmalı... Onları...